حوالی امروز/ من و شما ، به عنوان کاربران عمومی فضای مجازی، ممکن است گاهی تحث تأثیر هیاهوها در باره ادعای مالکیت بر جزایر سه‌گانه توسط «امارات» و پشتیبانانش قرار بگیریم و چند جور ابهام توی ذهنمان بیاید، دو گروه اما هستند که قطعا هیچوقت شک و ابهامی در باره اینکه «تنب»ها و همچنین «بوموسی» بخشی از سرزمین ایران است، ندارند. گروه اول دولت انگلیس و خود حاکمان دیروز و امروز«امارات» هستند و گروه دیگر مورخان و پژوهشگران تاریخ معاصر. یک نمونه‌اش «مجید تفرشی» که در کانال تلگرامی اش دو سند جالب را از آرشیو ملی بریتانیا در این باره منتشر کرده است. یکی از آن‌ها نامه مهم تشکرآمیز «خالد بن محمد القاسمی» حاکم شارجه به «الک داگلاس – هیوم» وزیر خارجه بریتانیا و دیگری پاسخ آن، به تاریخ‌های ۲۱ و 26نوامبر ۱۹۷۱ (۳۰ آبان و 5 آذر ۱۳۵۰) یعنی ۴ روز قبل از اعاده حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه‌ی خلیج‌فارس) است. قدردانی و تشکر از پیمان منعقده با ایران، برای حل و فصل مسئله مالکیت جزیره ابوموسی است.
تفرشی می نویسد: « مشابه این مکاتبات از طرف حاکم وقت راس‌الخیمه هم وجود دارد. با وجود آزادسازی چند هزار برگ از اسناد اعاده حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه در سال ۱۹۷۱/۱۳۵۰ که طی سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۲ میلادی از طبقه‌بندی آزاد شده‌اند و تلاش‌های حقوقی – اداری مستمر و بی‌وقفه و بعضا موفق نگارنده برای آزادسازی بقیه اسناد بلوکه‌شده براساس قانون دسترسی آزادانه به اطلاعات (Freedom of information Act)، هنوز بسیاری از اسناد (به شکل پرونده‌ی کامل، اوراق مجزا و حتی پاراگراف‌ها و جملات حساس تاثیرگذار مکاتبات) از دسترس محققان به دور مانده است.
دولت بریتانیا علنا و عملا با حمایت از ادعاهای بی‌اساس و جدید دولت امارات عربی متحده و متحدانش، مانع دسترسی به برخی از این پرونده‌ها است و پس از تمدید بسته بودن بخش‌هایی از پرونده‌ها تا آغاز سال ۲۰۱۲، اکنون وعده آزادسازی اغلب موارد بلوکه‌شده تا آغاز سال ۲۰۱۲ داده شده بود، ولی همچنان پرونده‌های مهمی آزاد نشده‌اند! این دو نامه به کسانی تقدیم می‌شود که از سر غرض سیاسی، نادانی تاریخی و یا منافع مادی اصرار دارند وانمود کنند که ایران برخلاف میل طرف مقابل عرب و متحد بریتانیایی آن، جزایر سه‌گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی را پس گرفته است.»
نظر شما